In dit rapport ontwikkelen de auteurs aan de hand van voorbeelden uit Costa Rica en Nederland een conceptueel kader voor het analyseren van de relaties tussen biodiversiteit en toerisme. Volgens de auteurs mogen en kunnen maatregelen op dit terrein niet alleen gebaseerd zijn op overwegingen die te maken hebben met meetbare effecten van toerisme op de biodiversiteit. Interventies moeten afgewogen worden tegen criteria die te maken hebben met legitimiteit, haalbaarheid en effectiviteit. Momenteel lijkt alleen haalbaarheid het belangrijkste principe te zijn waarop interventies zijn gebaseerd en de meeste instrumenten zijn niet verplicht en slechts in beperkte mate effectief. Om redenen van legitimiteit moet vooral de positie van kleinschalige ondernemers meer aandacht krijgen in internationale en nationale beleidsdebatten over toerisme en biodiversiteit. In het laatste hoofdstuk worden aanbevelingen gedaan voor de verdere ontwikkeling van het Verdrag inzake Duurzame Ontwikkeling (DOV) tussen Costa Rica en Nederland.